Αθανάσιος Παντελόγλου ,Χημικός-Μsc Βιοχημικός Μηχανικός

• Το παρόν κείμενο είναι η εισήγηση μου , που είχα ετοιμάσει για την εκδήλωση που οργάνωνε η ΔΕΠΟΔΑΘ Θήβας, στης 19-2-2014 στο Συνεδριακό κέντρο Θήβας, οπού είμαστε επίσημοι προσκεκλημένοι εισηγητές , ο π. Ιωάννης Οικονομίδης και εγώ . Εκδήλωση που την διέλυσαν, όταν μπούκαραν «σαν λυσσασμένα σκυλιά», 7-8 τραμπούκοι, καθοδηγούμενοι, που μας αναζητούσαν ονομαστικά «με σημειωματάκια στα χέρια» , παριστάνοντας τους «αγανακτισμένους γεωργούς» και μας έβρισαν, προπηλάκισαν αισχρά και χτύπησαν άγρια και με μανία τον π. Γιάννη Οικονομίδη, διότι ισχυρίζονταν ότι : τους δυσφημούμε τα κρεμμύδια, πατάτες, καρότα , που θέλουν να πουλάνε στης λαϊκές της Αθήνας «με τους αγώνες που κάνουμε, χρονιά τώρα, για την αντιμετώπιση της τοξικής βιομηχανικής ρύπανσης «στις περιοχές του Ασωπού» και ειδικά όταν λέμε για ακαταλληλότητα ποτίσματος, των «εδώδιμων βολβών» με τοξικά νερά.

• Έτσι λοιπόν, με λύσσα και τραμπούκικη βία, μας ζητούσαν επίμονα επι δυο ώρες «να αποκηρύξουμε της απόψεις μας» και να υπογράψουμε «δήλωση μετανοίας».

• Μιας λοιπόν και δεν άφησαν να συζητηθεί :

a) το σπουδαίο ζήτημα για την διαχείριση και την τύχη όλων των στερεών αποβλήτων και των ειδικών –επικινδύνων, που παράγονται καθημερινά στης βιομηχανίες των περιοχών μας, και να διευκρινιστεί η τύχη τους .

b) Όπως και το ζήτημα της επικείμενης δημιουργίας Χώρου Υγειονομικής Ταφής Ειδικών-επικινδύνων Αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ) στην περιοχή,

η δημοσίευση αυτή ας γίνει αιτία να γίνουν γνωστά τα σχετικά προβλήματα που γεννούν «τα στερεά απόβλητα» όπως τα διαχειρίζονται μέχρι σήμερα, για τα τοπικά νερά ,το χώμα και τον αναπνεόμενο αέρα, μαζί και οι παράνομες και παράλογες απαιτήσεις «των βιομηχανικών ρυπαντών μας» για «τα καθημερινά καμώματα τους».

Αγαπητοί φίλοι, καταφέραμε λοιπόν σήμερα , με πρωτοβουλία των δημαρχιακών μηχανισμών μας, «να μαζευτούμε όλες οι πλευρές»,ενδιαφερομένων και θιγομένων, «κάτω από μια σκέπη» , προκειμένου να συζητηθεί ανοιχτά ένα ζήτημα «καυτού ενδιαφέροντος» για της περιοχές μας που είναι γεμάτες με άναρχα σπαρμένα εργοστάσια και κάθε είδους εντατικές παραγωγές . Στης οποίες χρονιά τώρα, παράγονται καθημερινά ΟΛΩΝ των ειδών και ποιοτήτων στερεά απόβλητα, σε αυθαίρετα μίγματα, σε μεγάλες ποσότητες και τα όποια : συλλέγονται, επιλεκτικά μόνο κατά ένα μέρος τους, αλλά και πετιούνται, κατά ένα μεγαλύτερο τμήμα τους «και εξαφανίζονται» αυθαίρετα ένα γύρω στους τόπους .Τα μίγματα στερεών αποβλήτων που διαμορφώνονται καθημερινά , παράγονται χωρίς κανένα ποσοτικό και ποιοτικό έλεγχο δημιουργίας τους και διατίθενται ανεξέλεγκτα και αυθαίρετα. Αυτές οι πρακτικές τους (από χρόνια πριν) αλλά και τώρα συνεχίζουν να γίνονται μια από της βασικές αιτίες που καταστρέφονται τα νερά για κάθε «ανθρώπινη» και άλλη «παραγωγική χρήση», μολύνουν τα χώματα των χωραφιών και τον αέρα που αναπνέουμε. Και τέλος έχουν φτάσει να ροκανίζουν, χρονιά τώρα, αργά και σταθερά την υγεία ανθρώπων και φύσης.

Χρόνια τώρα η μόνη φροντίδα «των εξουσιών του κέντρου» και της περιφέρειας, είναι να αδειοδοτεί την αυθαιρεσία, εκδίδοντας ασαφείς και μη συγκεκριμένες άδειες («μαϊμού») . Και οι τοπικές εξουσίες απλώς «τα μαζεύουν», ότι να είναι και ότι της «βγάζουν στο κατώφλι» των ηλεκτροδοτούμενων κτιρίων, για να εισπράττει «τέλη καθαριότητας» μέσω της ΔΕΗ. Η συλλογή στα κοινά δίκτυα, προχωρά και αυτή φτιάχνοντας στης «βαρέλες συλλογής» και στης εγκαταστάσεις –συμπίεσης- μεταφόρτωσης, παραπέρα ανεξέλεγκτα μίγματα στερεών αποβλήτων. Και δεν υπάρχει κανένας άλλος να ελέγχει και να ρυθμίζει την τύχη των δημιουργουμένων καθημερινά στερεών αποβλήτων (και λασπών) στους χώρους αυτούς. Αποτέλεσμα: τα βρίσκουμε παντού πεταμένα αυθαίρετα ,( ακόμα και στης νέες χρυσοπληρωμένες από τον κόσμο ΧΥΤΑ), οπού συνεχίζουν να ρυπαίνουν τους τόπους. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν . Σε μια ευνομούμενη –νόμιμα λειτουργούσα ΧΥΤΑ δεν θα γίνονται δεκτά για εναπόθεση το οποιοδήποτε φορτίο μεικτών στερεών αποβλήτων και τα παραλαμβανόμενα τιμολογούνται πλέον με το κιλό. Αποτελούν μακροχρόνια λαϊκά αιτήματα στους τόπους: η ελεγχόμενη ένδο-εργοστασιακή και ελεγχόμενη έξω-εργοστασιακή συλλογή και διαχείριση των στερεών αποβλήτων, σαν προϋπόθεση ο καθένας να επιβαρύνεται με το ότι δημιουργεί. Να προφυλάσσονται οι δυσεύρετοι και πανάκριβοι χώροι που διατίθενται από την τοπική κοινωνία για χρήση των ΧΥΤΑ. Και να προστατεύεται το περιβάλλον . Όπως και να μπορούν να αξιοποιηθούν τα «καθαρά-ακίνδυνα» στερεά απόβλητα. Και οι εξουσίες τα αγνοούσαν και τα αγνοούν.

Στην επικαιρότητα ξαναέφερε το θέμα αυτό η επίσημη υποβολή αιτήματος από μεριάς βιομηχανιών για δημιουργία Χώρων Υγειονομικής Ταφής Ειδικών-Επικινδύνων Αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ ), στην ευρύτερη περιοχή μας, προκειμένου να εναποθέτουν τα καθημερινά παραγόμενα τους. Αίτημα που έχει γίνει αποδεκτό από την κεντρική κυβέρνηση και έχουν πέσει με τα μούτρα για να τους εξυπηρετήσουν. «Εν κρυφό και παραβύστω» να βρουν «κατάλληλο χώρο » για να φτιάξουν στον τόπο ΧΥΤΕΑ και χώρο εναπόθεσης ειδικών-επικινδύνων αποβλήτων ,με δημόσια λεφτά.

Ένα πρώτο βασικό ερώτημα λοιπόν που βγαίνει είναι: Αλήθεια!!, Ποια;; ειδικά- επικίνδυνα στερεά απόβλητα;;; Αφού βασικά δεν τα δηλώνεται ότι τα παράγεται (όλοι και όλα τουλάχιστον), στης Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων(ΜΠΕ). Και οι περιβαλλοντικές άδειες λειτουργίας,(ΑΕΠΟ) (που έχετε καταφέρει να έχετε στα χέρια σας), δεν σας χρεώνουν ποσότητες και ποιότητες, ειδικών –επικινδύνων αποβλήτων ,σε υγρή και στερεά μορφή!! Άρα: για ποιο πράγμα μιλάτε;;;; Δηλώστε τα λοιπόν καταρχήν. Καταγράψτε στης αδειοδοτήσεις σας, όλες της σχετικές διαδικασίες παραγωγής οπού και τα δημιουργείτε. Ας βγάλει το κράτος , σωστές ,συγκεκριμένες, σχετικές και ακριβείς άδειες για αυτές όλες της εγκαταστάσεις παραγωγών !! Χρεωθείτε την παραγωγή τους ,συγκεκριμένα, με αριθμητικές ποσότητες κατά είδος. Και μόνο τότε δούμε καταρχήν για πόσα;; και τι;; απόβλητα συζητάτε!! Μην τα κρατάτε άλλο κρυφά τα δεδομένα σας. Κ αι μαζί , διευκρινίστε ,ποσοτικά και ποιοτικά τα ιζήματα-λάσπες και της λάσπες εξουδετέρωσης τους. Και όταν αυτά τα δεδομένα θα υπάρξουν, αξιόπιστα, έγκυρα και σωστά ,τότε το ξανά συζητάμε το ζήτημα. Για να μπορεί ένα ζήτημα να γίνει κατανοητό, πρέπει να ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟ. Να γίνεται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ και ΑΚΡΙΒΕΣ , με αριθμούς και ποιοτική και ποσοτική αποσαφήνιση . Και με βάση τα δεδομένα του προβλήματος, να αναζητηθεί η όποια λύση. Η παραγωγή αυτών των δεδομένων με εγκυρότητα , είναι η βασική ευθύνη και αρμοδιότητα της όποιας αδειοδοτούσας εξουσίας μας, όταν θέλει «να κυβερνήσει» ένα πρόβλημα. Και είναι αυτό ακριβώς που δεν κάνει. Και δεν το κάνει γιατί συνεχώς αδειοδοτεί παραγωγές με κρατική περιβαλλοντική αδειοδότηση (ΑΕΠΟ) που δεν είναι συγκεκριμένη, ακριβής και ειδικά διευκρινιστική και δεσμευτική (καθώς οι νομοί ορίζουν) για την αδειοδοτούμενη διαδικασία παραγωγής.!

Σε μια τέτοια δημόσια συγκέντρωση λοιπόν ,που γίνεται με την πρωτοβουλία οργάνωσης από της αυτοδιοικητικές εξουσίες μας και με παρουσία της επίσημης εκπροσώπησης των βιομηχάνων του τόπου, ευκαιρία είναι και οφείλω να διατυπώσω ακόμη μια – δυο σχετικές παρατηρήσεις :

α) Επιτέλους. Να μια ευκαιρία , για ανοιχτή διαβούλευση κατά τα περιλαμβανόμενα στην συνθήκη του Aarhus , Νόμος 3422/2005, ΦΕΚ 303,Α,2005, που από χρόνια αποτελεί υποχρέωση των εξουσιών μας , για τον τρόπο που πρέπει να συζητούνται τα θέματα αυτά. Αυτή δεν είναι μόνο γνώμη δική μου αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που με την απόφαση 72-2011 FIDE vs Ελληνική κυβέρνηση, καταδικάζει την Ελληνική κυβέρνηση με αυτήν και άλλες 52 παραβάσεις νόμων και συνταγματικών επιταγών. Μόνο που για την Ελλαδική πραγματικότητα και το κύρος των αποτελεσμάτων τέτοιων ανοιχτών επεξεργασιών-διαβουλεύσεων , καλόν θα ήταν (και το ζητώ από χρόνια ),να υπάρχει εκπρόσωπος της δικαιοσύνης -δικαστικός , για να διευθύνει της εργασίες της ανοιχτής διαβούλευσης, ώστε και να ενημερώνονται έγκαιρα και να έχει το θεσμοθετημένο κύρος της η διαδικασία, να γίνεται επίσημα και να αποκτήσει ουσία, νόημα και συνέχεια.

β) Σωστή λύση σε ένα πρόβλημα καυτό, δεν μπορεί να είναι μια μονόπλευρη λύση ούτε μια μερική λύση, που να αφήνει αναπάντητα και χωρίς προοπτική διαχείρισης, κρίσιμες και επικίνδυνες πλευρές του ενιαίου υφιστάμενου προβλήματος. Π.χ. όπως είναι τα ειδικά- επικίνδυνα στερεά απόβλητα σε μια περιοχή, οπού και αν δημιουργούνται καθημερινά, σε όποια «εντατική στεγασμένη παραγωγική δραστηριότητα» (βιομηχανία) και αν παράγονται . Και επιτρέψτε μου να χρησιμοποιώ τον όρο «Βιομηχανία» με την ποιο γενικευμένη έννοια της για κάθε είδος εντατική δραστηριότητα ,σύμφωνα με τον αγγλοσαξονικό όρο «industry»

Είναι ανάγκη λοιπόν, είναι θέμα πολίτικης και κοινωνικής εντιμότητας και αξιοπιστίας τώρα πλέον , να συζητήσουμε επιτέλους , ανοιχτά και ουσιαστικά , ΌΛΑ τα σχετικά ζητήματα, για ΟΛΑ τα στερεά απόβλητα που παράγονται στους τόπους αυτούς καθημερινά. Από όλες της πηγές δημιουργίας τους και ειδικά της «μαζικές» πηγές δημιουργίας τους. Και να εξετασθεί: το τι ;; γίνονται εντός της εγκατάστασης δημιουργίας τους και τι;; μπορεί και συμφέρει , να γίνονται ώστε: να είναι ελεγχόμενα ασφαλής, η όποια παραπέρα διαχείριση τους και αξιοποίηση τους .Μιας και πρέπει ,από τα ασφαλή στερεά απόβλητα να επωφελείται ΟΛΟΣ ο κόσμος της περιοχής και να διασφαλίζεται το καλό όλης της περιοχής . Γιατί τα στερεά απόβλητα είναι «περιουσία» και μπορούν να γίνουν πηγές λαϊκού πλούτου σε μια περιοχή και όχι καημός-άδικα έξοδα και κίνδυνοι –απειλές για την ζωή των ανθρώπων στους τόπους.

Πρέπει να λυθεί το πρόβλημα της ελεγχόμενης –αξιόπιστης διαχείρισης- και αξιοποίησης ΟΛΩΝ των στερεών αποβλήτων (συμπεριλαμβανομένων και του κάθε είδους λασπών ), από οπού και αν παράγονται, όπως και με όποια λογική και αν παράγονται σήμερα. Ναι: και των αποβλήτων που παράγει η «κ. Μαρία» στην κουζίνα της είτε στο νοικοκυριό της, μαζί και αυτά που παράγει ο Στρατός, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα Ιδρύματα, τα νοσοκομεία, οι συγκεντρώσεις κόσμου, οι αγορές, το εμπόριο ,οι εισαγωγές, οι διανομές εμπορευμάτων, αλλά: και η γεωργία και η γεωργική βιομηχανία, η κτηνοτροφία και τα σφαγεία. Όπως και οι εκσκαφές ,οι οικοδομές, τα ορυχεία, τα λατομεία και κυρίως οι βιομηχανίες παντός είδους. Καιρός επιτέλους για να συζητήσουμε και να βρούμε «την λύση» στην διαχείριση με ασφάλεια –αξιοπιστία και αξιοποίηση για τα ζυμώσιμα στερεά απόβλητα , τα ανακυκλώσιμα, μα πάνω και πριν από όλα για τα ειδικά-επικίνδυνα ,μιας και : αν αυτά ανακατεύονται , αυθαίρετα, κατά την συλλογή μέσα-είτε έξω από τον χώρο παραγωγής τους, με όλα τα άλλα, Τότε: φέρνουν την αχρήστευση όλων. Η μάζα και ο όγκος του όλου συλλεγόμενου μίγματος γίνεται ειδικό επικίνδυνο απόβλητο, μιας και το «λίγο επικίνδυνα δεν ισχύει όπως δεν ισχύει το λίγο έγκυος».

Και επειδή ο διάολος φωλιάζει στης λεπτομέρειες και της έννοιες, είναι λάθος η χρησιμοποιούμενη έννοια «αστικά απόβλητα» δεν ορίζει τίποτα σε σχέση με την υφή και την χημική σύνθεση των «συλλεγόμενων στερεών αποβλήτων». Το σωστό είναι να μιλάμε για τα στερεά απόβλητα, κάθε πηγής και προέλευσης. Να επιβάλλεται ελεγχόμενα η ποσοτική χρέωση και ο ποσοτικός διαχωρισμός των ειδικών-επικινδύνων .Να γίνεται με αξιοπιστία και σιγουριά, η κατάλληλη ,ξεχωριστή συλλογή και επεξεργασία εξουδετέρωσης-σταθεροποίησης τους, εντός της «πηγής δημιουργίας τους», πριν βγουν μαζί με τα καθαρά και ασφαλή «στο όποιο κατώφλι» για συλλογή σε κοινά δίκτυα συλλογής.

Όμως : μαζί χρειαζόμαστε και την συνεξέταση και τον προσδιορισμό- και τον έλεγχο «των υγρών αποβλήτων», στην κάθε βιομηχανική πηγή τους, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να έχουμε την εποπτεία και τον έλεγχο ,ποσοτικά και ποιοτικά, «των δημιουργουμένων λασπών-ιζημάτων » από τα λύματα παραγωγών και την εξουδετέρωση τους. Και «οι λάσπες από παραγωγές», είναι ένα από τα ποιο κρίσιμα και βασικά κομμάτια των στερεών αποβλήτων που πρέπει να ελεγχτούν στους τόπους αυτούς. Βλέπεται «η υλη τελικά δεν εξαφανίζεται» και ειδικά τα βαρέα μέταλλα που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα αυτούς τους τόπους. Ότι από αυτά μπαίνει σε μια παραγωγική διαδικασία θα βγει κιόλας, σε μια βάση ισοζυγίου, σε προϊόντα και απόβλητα. Εάν και οπού γίνεται επεξεργασία καθαρισμού λυμάτων είτε εξουδετέρωσης ειδικής-επικίνδυνης ιδιότητας τους, εκεί καταλήγουν να βρίσκονται στην λυμάτο-λάσπη, και το ίζημα επεξεργασίας και αυτά ανήκουν στα στερεά απόβλητα.

Τούτη η αξιοπιστία και ο τοπικός έλεγχος δημιουργίας και διαχείρισης τους είναι το προ-ζητούμενο στους τόπους αυτούς. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχτεί χωρίς την συμμετοχή του κόσμου των τόπων ,των συλλογικών οργάνων του, των ενδιαφερομένων και των θιγομένων. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση και για τον νέο ρόλο της τοπικής εξουσίας ,της περιφερειακής και της Κεντρικής. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση δεν κατακτάτε πλέον η αξιοπιστία και χωρίς αξιοπιστία ενεργειών δεν περπατά τίποτε. Στην Ελλαδική πραγματικότητα, μεγάλες ήταν οι διαμάχες για το αν βγαίνει είτε δεν βγαίνει ένα συγκεκριμένο απόβλητο σε μια «εντατική στεγασμένη δραστηριότητα» και μάλιστα ειδικό-επικίνδυνο. Όμως μετά το 2006 ,οπού πλέον η ευρωπαϊκή οδηγία έγινε και ελληνική ΚΥΑ, (Η.Π. 13588/725/2006, ΦΕΚ 383,Α), το πρόβλημα έχει λυθεί. Έτσι ώστε αρκεί το: «Πες μου τι θα παράγεις και θα σου πω ,κατά νόμο τι ;; απόβλητα θα βγάζεις» και μάλιστα με εξαψήφιο μοναδικό αριθμό αποβλήτου (ΕΚΑ)για να μην μπερδευόμαστε και επισήμανση αστερίσκου αν είναι ειδικά -επικίνδυνα απόβλητα. Αν δηλώνεις επιπλέον, στην μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων , (ΜΠΕ)και πόσα;; θα παράγεις και τι ;; νερό θα μπαίνει στην μονάδα παραγωγής , τότε βγαίνει κατά ισοζυγία και πόση;; ποσότητα απόβλητα από κάθε είδος, θα χρεωθείς ότι παράγεις. Ο νόμος επιτάσσει και η έντιμη εφαρμογή του είναι ένα επόμενο προ- απαιτούμενο . Αρά: πρόβλημα δημιουργίας δεδομένων, για το πρόβλημα δεν υπάρχει, αφής στιγμής μιλάμε για αδειοδοτημένες δραστηριότητες. Ένα μόνο πρόβλημα υπάρχει: τήρησης «αδειοδοτικής εντιμότητας , σοβαρότητας και αξιοπιστίας » από της εξουσίες μας . Και δυστυχώς ενός κακού μύρια έπονται και μάλιστα όταν έχει πέσει «η μεγάλη του κράτους σφραγίδα», τότε απλά ο πολίτης μένει απροφύλακτος και ακάλυπτος απέναντι «στο ρίσκο και τον κίνδυνο» από το «σύνολο των μιγμάτων στερεών αποβλήτων» που δημιουργούνται και απορρίπτονται αυθαίρετα, στον τόπο του ακόμα και από το νερό που πίνει και τον αέρα που αναπνέει.

Πάρα πολλοί αρκούνται να αναπτύσσουν και να υπηρετούν , δυο ξεχωριστούς δρόμους προβληματισμού για τα στερεά απόβλητα. Τον δρόμος της αξιοποίησης και τελικής τύχης, των οικιακών και των ομοίων προς αυτά (προσομοίων) στερεών αποβλήτων, που παράγονται σε ένα τόπο από οποιαδήποτε πηγή δημιουργίας. Και τον δρόμο, της εξουδετέρωσης και της σταθεροποίησης των ειδικών- επικινδύνων στερεών αποβλήτων και της τελικής τους διαχείρισης και τελικής απόθεσης τους. Τα δευτέρα είναι δραματικά λιγότερα αλλά και τα ποιο ακριβά για να αντιμετωπιστούν. Και δυστυχώς αναπτύχτηκε και διατηρείται μια μόνιμη εκτροπή και μια μόνιμη προσπάθεια να κρυφτούν- να ανακατωθούν και να χαθεί ο γεννήτορας τους, (και αυτή συντηρείται μέσα από την μη-συγκεκριμένη , μη- ακριβή «κρατική αδειοδότηση»). Έτσι , φτιάχνονται καθημερινά , μέσα στην «πηγή μαζικής παραγωγής» τους, μίγματα στερεών αποβλήτων , επιμολυσμένα με ειδικά-επικίνδυνα στερεά απόβλητα, που μετά δεν μπορούν , με καμιά τεχνολογία και τεχνική να ξεχωριστούν. Οπότε και εξουδετερώνεται κάθε δυνατότητα να αξιοποιηθούν, ανακυκλωθούν και τα όποια χρήσιμα στερεά απόβλητα. Τα παραγόμενα μίγματα επιμολυσμένων, ανεξέλεγκτα, φτάνουν να παρουσιάζονται «στο κατώφλι» του ηλεκτροδοτούμενου κτιρίου , για να τα «συλλέξει» το όποιο κοινό σύστημα συλλογής. Οπού και εκείνοι πάλι με την σειρά τους , τα αλέθουν ,τα συμπιέζουν και τα αναμειγνύουν παραπέρα και Τελικά γίνεται αδύνατη η όποια ασφαλής διαχείριση και αξιοποίηση του συνόλου της συλλεχθείσας μάζας είτε όγκου . Από την εκτροπή και παραμόρφωση αυτή, «ο γεννήτορας τους» γλυτώνει την οικονομική επιβάρυνση των όσων δημιουργεί. Καταφέρνει και «εξωτερικεύει» το ειδικό κόστος διαχείρισης τους, από την τσέπη του με τα μίγματα που φτιάχνει (,είτε αφήνει να φτιάχνονται). Και όταν πλέον μαζευτούν «από το κατώφλι του» ,τα φορτώνει πλέον σαν άλυτο πρόβλημα και με σοβαρότατο κόστος, στον κόσμο των τόπων, που τα πληρώνει πολλαπλά σε δημοσιο χρήμα, είδος και καημούς!!. Υπάρχει βέβαια και η πρακτική ,οπού για να τα ξεφορτώνονται , τα δίνουν στον πρώτο τυχόντα ανεύθυνο, να πάει να τα πετάξει αυθαίρετα οπού βρει.

Έτσι : σε μια σειρά κρίσιμες περιοχές και δήμους, με μεγάλη φόρτιση σε εγκαταστάσεις που παράγουν κάθε μέρα, ειδικά-επικίνδυνα στερεά απόβλητα, το θέμα της «ελεγχόμενης ποσοτικά συλλογής» των στερεών αποβλήτων τους , έντος της πηγής δημιουργίας τους, (ποιοτικά κατά είδος , της εξουδετέρωσης, και της διαχείρισης των παραπροϊόντων εξουδετέρωσης τους), έρχεται και γίνεται το «κρίσιμο σταυροδρόμι» στον όποιο δρόμο «συλλογής και εκτός» , δηλαδή: το τι;; μαζεύεται «από το κατώφλι» των εγκαταστάσεων αυτών. Το πως;;, θα έπρεπε να γίνεται η διαχείριση τους, με ευθύνη ποιανού;; και το ποιος;; πληρώνει για τα δημιουργήματα αυτά που πρέπει να τυχαίνουν διαχείρισης, το καθορίζουν πάλι οι υπαρκτοί νομοί π.χ. η ΚΥΑ 24944-1159-2006-ΦΕΚ791,β 2006,η Συνθήκη της Βασιλείας δηλ. ο Ν.3835/2010, και το Π.Δ. 148/2009 «ο ρυπαίνων πληρώνει». Νομίζω για την συντομία της συνεννόησης πλέον πρέπει να τονισθεί «ότι δεν χρειάζεται να ξανά-ανακαλύψουμε τα βαθειά πιάτα». Ας εφαρμόσουμε τουλάχιστον και επιτέλους, την ισχύουσα υπαρκτή νομοθεσία ,και της λεπτές ιδιαιτερότητες και της ιδιόμορφες λεπτομέρειες θα της βρούμε κατά την εκτέλεση της δουλειάς.

Ιδού πεδίον λαμπρό λοιπόν, για προετοιμασίες και δράσεις, για όσους επιθυμούν πραγματικά ολικές λύσεις για το πραγματικό συμφέρον του τόπου, των ανθρώπων του ,της βιωσιμότητας και μακροημέρευσης των παραγωγών σε αυτόν .

Αν δεν θέλουν να μας θάψουν τα μίγματα ειδικών-επικινδύνων απόβλητων !! Και δυστυχώς αυτά τα άτιμα μίγματα το μπορούν.