Στο ερώτημα απαντά η καθ ύλην αρμόδια, η καθηγήτρια Πέπη Ρηγοπούλου, ένα πρόσωπο μυθικό τη βραδιά που το τανκ γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου, τραυματίζοντας την στα πόδια…

“Μία ακόμα  ανάμνηση. Επώδυνη και  πολύτιμη. Ωστόσο, διαφωνώ  πολιτικά με την εκμετάλλευσή του.”

Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια». Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».

Η Πέπη Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι σχέσεις της με την Θήβα ήταν πολύ στενές καθώς ο μικρασιάτης παππούς της Κίμων Ρηγόπουλος, εγκαταστάθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή στον Προσφυγικό Συνοικισμό της Θήβας, διατέλεσε και πρόεδρος της Ενωσης Προσφύγων Θήβας ενώ και η ίδια επισκεπτόταν κάθε χρόνο τους συγγενείς της και το πατρικό της σπίτι στο Συνοικισμό.

Η Πέπη Ρηγοπούλου έχει καταγράψει τα βιώματα της στο τελευταίο της βιβλίο “Θάλαμος Ανανήψεως”  Μικρασία, Πολυτεχνείο, Κύπρος, μνημόνια.